Atlete van de week: Laura de Witte - Hardloopnetwerk (2024)

Naam: Laura de Witte

Leeftijd: 21

Opleiding: Voeding en Diëtetiek, Hogeschool van Amsterdam

Woonplaats: Heiloo

Vereniging: AV Trias

Favoriete afstand en pr: de 400m in 52,70s.

Laura de Witte (21) liep afgelopen zomer op het Europees Kampioenschap in Amsterdam. Ze ging ook mee met het estafetteteam naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Laura wil in 2020 wéér naar de Olympische Spelen. Wij hebben Laura voor deze week gekozenals atlete van de week.

Laura, leuk dat wij jou mogen interviewen! Wanneer ben jij begonnen met atletiek?

Leuk dat jullie mij benaderd hebben! Ik ben begonnen met atletiek toen ik 8 jaar was bij de vereniging AV Trias in Heiloo. Lisanne en ik waren samen op zoek naar een sport om te beoefenen. Omdat onze moeder vroeger ook op atletiek heeft gezeten, zijn we een keer gaan mee trainen. Sindsdien ben ik nooit meer weggegaan. Ik begon toen ik een pupil was en had verschillende coaches. Sinds 2007 train ik bij mijn huidige coach Sven Ootjers en die samenwerking bevalt hartstikke goed. Ik verbeter mij ieder jaar, dus het gaat de goede kant op!

Wanneer ben je doorgebroken als atleet?

Doorgebroken vind ik lastig te zeggen, wantik ben er eigenlijk een beetje ingerold. In 2011 ben ik wat meer gaan trainen om mij te kunnen kwalificeren voor het EJOF.Het toernooivondtoen plaatsin Turkije (Trabzon). Ik kwalificeerde mij op de 200m.Het EJOFwas een hele mooie ervaring en gaf mij veel motivatie.Na dittoernooiben ik elk jaar iets meer gaan trainen en mijn sport serieuzer gaan nemen. Ik ben ook beter gaan letten op mijn voeding en zodoende groeide ik elk jaar. In 2013 had ik mij geplaatst voor het EJK op de 200m. Tijdens dittoernooi bereikte ikde halve finale. In 2016had ikmijn 3^e toernooi en dat was het EK in Amsterdam. Als beloning voor onze goede prestaties met hetestafetteteamop het EK in Amsterdam, mochten wijvervolgens naarde Olympische Spelen in Rio de Janeiro.

Mijn zus heeft ook een grote rol gespeeld in mijn ‘doorbraak’. Lisanne is 3 jaar ouder dan ik en die ging in 2009 ook naar het EJOF. Ik was toen mee als supporteren dat vond ik zó gaaf om te zien, dat ik er stiekem een beetje jaloers op was.Lisanneheeft daaromook zeker voor meer motivatie gezorgd.Vervolgens heeft Lisanne het EJK, EK onder de 23 jaaren het WK indoor meegemaakt en toen dacht ik steeds: als Lisanne dat kan, kan ik dat ook! Dat is dus zeker een motivatie geweest om harder te gaan trainen.

Afgelopen zomer deed je mee met het Europees Kampioenschap in Amsterdam. Hoe vond je het om in eigen land mee te doen met het EK?

Het EK Amsterdam was echt geweldig! Het publiek heeft daar ook een hele grote rol ingespeeld, want die waren super enthousiast. Het was mijn allereerste toernooi bij de senioren en dan meteen in eigen land. Dat bracht wel iets meer spanning met zich mee, maar ik vond het super dat mijn familie en vrienden konden komen kijken. Ik kan nog goed herinneren dat ik voor het eerst het stadion in liep voor mijn series 200m. Het stadion zat echt helemaal vol en dat was super raar om te zien, aangezien het tijdens deNederlandse Kampioenschappenvrijwel leeg is. Het (Nederlandse) publiek hield zich ook niet stil en moedigde je luid en duidelijk aan. Dit gaf mij wel extra vleugels. Mede daardoor had ik mijn serie gewonnen en plaatste ik mij voor de halve finale. Ik werd uiteindelijk 16^e met een nieuwe persoonlijk record.

Vervolgenshad ikéén rustdag voordat ik weer mocht lopen in het stadion met de 4x400m estafette. Omdat het zo leuk was om in het volle stadion te lopen, had ik er vooral heel veel zin in! Estafette is sowieso een stuk relaxter om te lopen dan individueel, omdat er toch minder druk op jezelf staat, maar meer op de ploeg. Ons doel was om een nieuw Nederlands record te lopen (3:32,31) en de finale te halen. Om ons te kunnen kwalificeren voor de Olympische Spelen, moesten we minimaal een gemiddelde lopen van 3:30.00 uit 2 races. Tijdens de series moesten wij dus volle bak om die tijd te halen. Gelukkig lukte dat!Wij liepen een Nederlands recordvan 3:29,18 en wij plaatste ons voor de finale. Het was geweldig om onder thuis publiek een nieuw Nederlands recordte lopen. De dag erna liepen we de finale en het doel was om 3:29:18 of harder te lopen, dan was het genoeg voor RIO. Wij liepen uiteindelijk naar de 7^e plek in een tijd van 3:29:23. Iets boven ons eigen record, maar goed genoeg voor een ticket naar RIO. Om dat te kunnen vieren met al je familie en vrienden om je heen, was echt top!

In augustus ging je met de estafetteploeg (4x 400 meter) naar de Olympische Spelen. Met welke verwachting ging jij naar de Olympische Spelen?

Omdat we ons op het allerlaatste moment hadden gekwalificeerd was het allemaal nog super onwerkelijk. Ik weet nog dat ik tegen Lisanne zei toen we naar Brazilië vlogen: we gaan er echt heen, we zijn straks Olympiërs! Wij vonden dat beide maar moeilijk te geloven. Je traint er al jaren voor en plotseling is het gelukt en sta je tussen al die topsporters. Dat is echt wel een mooi moment. Ik wilde vooral veel genieten van alles om de Olympische Spelen heen en mij de eerste dagen niet te veel te focussen op de wedstrijd. Nadat 1 dag vol gehouden te hebben, kon ik niet wachten om zelf te lopen in dat blauwe stadion. Het doel was om de top 8 te halen, oftewel de finale te halen. In de vorige edities van de Olympische Spelen zou je onder de 3:27,00 moeten lopen om bij de top 8 te zitten.Ons teamwist allemaal dat we nog veel sneller konden lopen dan tijdens het EK in Amsterdam, dus ons eigen NR verbreken was ook wel een doel. Uiteindelijk liepen we 3:26,98. Onder de 3:27,00, maar niet genoeg voor de finale. Dat was wel even balen de eerste dagen, maar dat trok ook weer snel weg aangezien we ons eigen NR hebben verbroken met bijna 3 seconden.

De aanleg voor atletiek zit overduidelijk in jouw familie. Jouw zus (Lisanne de Witte) deed afgelopen zomer ook mee aan het EK en ging ook naar de Olympische Spelen. Hoe bijzonder vind jij het om deze ervaringen met jouw zus mee te maken?

Heel erg bijzonder. Lisanne heeft altijd een grote rol gespeeld in mijn leven als atleet. Onze droom als kleine meisjes was dan ook om samen naar de Olympische Spelen te gaan. Dat het dan ook lukt is heel mooi. Sinds 3 jaar loop ik de 400m. Lisanneen iklopendaarom ook wedstrijden en Nederlandse Kampioenschappen tegen elkaar. Het EK was ons eerste toernooi samen en het is gewoon super om dat te kunnen delen met ze tweeën. Je weet van elkaar hoe hard je ervoor hebt gewerkt en dan is het extra mooi als je dat samenkan beleven.

Lisanne en ik trainen echter niet met elkaar, omdat wijallebei hele andere type lopers zijn. Lisanne heeft veel meer de inhoud en loopt daarom ook de 400m en de 800m, terwijl ik meer de sprinter ben van ons tweeën en dus de 200m en 400m loop. Omdat dat zo verschillend is van elkaar, trainen we ook erg verschillend. We hebben in het verleden wel eens trainingen samen gedaan, maar dat gebeurd steeds minder. De trainingen in Lissabon en Rio de Janeiro waren eigenlijk weer de eerste sinds een lange tijd.

Als je in 2020 weer naar de Olympische Spelen in Tokyo gaat. Welk doel stel je jezelf daar dan?

Ik wil mij zeker individueel plaatsen voor de Olympische Spelen. Atletiek is een individuele sport, dus uiteindelijk is je individueel plaatsen voor de Olympische Spelen het hoogst haalbare.In 2020is datwel echt mijn doel. Op welke afstand dat gaat gebeurenweet ik nog niet, maarik doe nu zowel de 200m als 400m. Ik vind het beide super leuk om te doen, dus momenteelheb ikniet echt een voorkeur.Ik hoop ookdat alle meiden van het estafetteteam nog steeds aan atletiek doen, zodat dat wij ons kunnen plaatsen voor de Spelen. En als we er dan toch zijn, revanche nemen op RIO en dit keer wel de finale halen!

Hoofdfoto: Instagram Laura de Witte